Гар хөлрөөд бие  чичрээд хэрэг алга

Гадаа халуу шатавч сэтгэлд идэр ес тачигнана

Нүдээ аниад  ч амрах сөхөөгүй тархинд бараан зах шуугиж

Нүүрлүү унжсан үс хормын төдий цайж нүцгэн үнэнийг илчлэх

Гэдэс цатгалан ч зүрх өлсгөлөнгийн хэмнэлээр лугшиж

Гэртээ хэрнээ хамаг сүр хорвоогоос ангид тэнүүчлэнэ

Уур мэт савсах халуун тунгалаг биеэ хураагаад би

Усан дусал эсвэл шүүдрийн ус болон бусдын өлмийд шингэмээр...